شعر ولادت امام جواد الائمه (ع)

عشق گاهی در جدایی گاه در پیوندهاست
عشق گاهی لذت اشکی پس از لبخندهاست
عشق گاهی یک اجابت نزد حاجتمندهاست
عشق گاهی بین باباها و تک فرزندهاست

عشق می آید که بعد از شب سحر پیدا شود
عشق گاهی می رسد تا یک نفر بابا شود

یک نفر اما دوعالم بنده سلطانی اش
بنده نه, قربانی قربانی قربانی اش
مهربانی که تمام مهربانان فانی اش
دعوتند امشب همه افلاک در مهمانی اش

با حضور مهر و ماه و آسمان و ابر و باد
آدرس: مشهد, حرم, باب الرضا باب الجواد

عرشیان هستند در مهمانسرای حضرتی
در صف خدمتگزاری با غذای حضرتی
آب سقاخانه, جام کاسه های حضرتی
بعد از آن هم شاعرانند و عبای حضرتی

جبرییل از میهمانان میزبانی می کند
بعد دعبل می رسد ارجوزه خوانی می کند

ای زمین از عرش بر فرش آسمانت را ببین
ای پرستوی مهاجر آشیانت را ببین
ای دل غمگین امام شادمانت را ببین
امشب ای سلطان ولیعهد جوانت را ببین

ای امام مهربان باب المرادت آمده
میوه قلبت دل آرامت جوادت آمده

مزد چل سال انتظار و چل شب احیای سحر
می شود طفلی که از او نیست طفلی خوب تر
سیب سرخ احمد است و باز هم داده ثمر
کوثری دیگر عطا کرده به قرآن این پسر

کوثر و یاس است جاری در رگ و در خون تو
مردمان ری فدای روی گندمگون تو

سبط موسا هستی و کار مسیحا می کنی
مثل عیسیایی که در گهواره لب وا می کنی
بی عصا هم معجزه مانند موسی می کنی
دیده کور موفق را تو بینا می کنی

بر حقیری بنی عباس دامن می زنی
پور اکثم را به تیغ علم گردن می زنی

آن خدایی که به تقدیرم گدایی را نوشت
در مرام نام تو مشکل گشایی را نوشت
ذیل اوصاف تو در بخشش خدایی را نوشت
مهربانی علی موسی الرضایی رانوشت

درمیان تیرگی ها آفتاب من شدی
تو قسمهای همیشه مستجاب من شدی

محمدعلی بیابانی
اردیبهشت 93