علی مولا

گوش کن ای دل حدیث نور را..
لال‌کن صوت دف و تنبور را
جور کن این وصله ی ناجور را
نوش جان کن خوشه انگور را

نوش جان! این خوشه تاکش منجلی ست
باغبانش کیست؟مولانا علیست

خیز و از کوثر وضویت را بساز
کسب تکلیفی کن از شاه حجاز
قبله گاهت را نجف کن در نماز..
بعد بر این سجده عالی بناز

سجده عشاق جور دیگر است
مقصد من از عبادت حیدر است

هجر را بر وصل منتج کن برو
سر به تیغ ابرویش کج کن برو
با همه غیر علی لج کن برو
در طوافش نیت حج کن برو..

سور و سات ما نجف را دیدن است
حج ما دور علی گردیدن است

چشم او چشم خطاپوش خدا
بوده از آغاز هم دوش خدا
به لب او بسته شد گوش خدا
باز شد بر رویش آغوش خدا

روی پایش بوسه اول خاک زد
کعبه از شوقش گریبان چاک زد..

وقت وضع حمل تا درمانده شد
مریم از بیت الهی رانده شد
مادر تو سوی کعبه خوانده شد
برخلایق اینچنین فهمانده شد..

کعبه ای که قبله گاه عالم است
ملک شخصی علی اعظم است

بسته شد با تو قرارم بعد از این
سکه شد پس کارو بارم بعد ازین
لب به ساغر میگذارم بعد ازین
سیزده را دوست دارم بعد ازین

این هم از لطف جناب حیدر است
سیزده از هر عدد زیباتر است

با خدا راز کهن دارد علی
مثل او لحن سخن دارد علی
ذات پاک ذوالمنن دارد علی
جانشینی چون حسن دارد علی

بوالحسن خوانم‌ اگر اورا رواست
دست بوس او امام مجتبی ست

مرد اگر مولاست مردان جمله هیچ
اون نباشد دین و ایمان جمله هیچ
بی علی صد ختم قرآن جمله هیچ
بی علی صد سال عرفان جمله هیچ

با علی کوه گناهم‌ شد ثواب
یک علی گفتم هزاران شد حساب

گرچه دورش تا قیامت دشمن است
راه مولا مثل نامش روشن است
سهمش از دنیا همین پیراهن است
بخدا این مرد بابای من است

گرچه اورا تاج سر میخوانمش
موقع گریه پدر میخوانمش

نان مارا داد و نان خود نخورد
بار مارا شب به شب بر شانه برد
جای زشتی خوبی مارا شمرد
آمد و مارا به زهرایش سپرد

بعد ازآن شد سرپناه ما همه
سایه ی چادر نماز فاطمه

هرکجا دیدی که حرف حیدر است
روضه ی زهرا کلام آخر است
حرف دیوار است صحبت از در است
بانوی خانه چرا بی سنگر است

آخر از این داغ می‌میرد علی
کوثر و شلاق!می‌میرد علی.‌.

 سید پوریا هاشمی