جلوه ی سیمای احمد گر که در تمثالِ اوست
یعنی اینکه مثلِ جدش هر دو عالم مالِ اوست
در سحر گاهان خدا داده گلی بر احمدش
عالمی مجذوبِ حسنِ نقشِ خط و خالِ اوست
هم از اول در سرش شوقِ پَرِ پرواز داشت
چون عمو تا بینهایت آسمان در بالِ اوست
در نبردِ ظهرِ عاشورا به آغوشِ بلا
ماه رفت و ناله ی خورشید در دنبالِ اوست
معجزه می آفریند در صفِ کرببلا
ماشاءالله چه غرورِ حیدری در حالِ اوست
دل به امواجِ بلا زد تا کرانه پَر کشید
ذوب گشتن در ولایت بهترین آمالِ اوست
در مقامِ حضرتش این بس که با لطفِ خدا
جمله اوصافِ نبی در طالع و اقبالِ اوست
عاشقا گر بهره می جویی برای آخرت
بهره ی دنیا و عقبا مصطفی و آلِ اوست!
هستی محرابی