مـقام حسن
بلــند مـرتبه کرده خـدا ، مـقام حسن
رسیده بر همه ی عاشقان سلام حسن
به غربت و غم مولا قسم که قبل حسین
خدا زده دل و جان مرا ، به نام حسن
به خانه ای که درش سوخته دری بزنید
که باز می کند این در فقط امام حسن
خـدا از اول خـلقت ، در اوج زیبایی
کشیده ماه جهان را به احترام حسن
چـه انبیاء عـظامی بـزرگ سـاداتی
نشسته اند سر سفره ی طعام حسن
مرام چشم کریمان به غیر بخشش نیست
خدا کند که به ما هم ، رسد مرام حسن
سر است از همه نسخه های انسان ساز
صحیفه ای که نوشته بر آن پیام حسن
هزار کرب و بلا خون ِ ظهر عاشورا است
حماسه ای که نهفته است ، در نیام حسن
چقدر ، مزه ی «اَحـلٰی مـن اَلـعسل» دارد
به زلف ِ حضرت قاسم قسم قیام حسن
که داده بر همه ی عـاشقان ، غـم زهرا ؟
که ریخت در نفس شاعران کلام حسن؟
گذشته سالهای زیادی از آن زمان اما
گرفته بوی غم کوچه را ، مشام حسن
چه دیده در وسط کوچه ها مگر آن روز
که آب های گوارا ، شده حرام حسن
*خوشا به حال کسی که گدای او باشد
همه غلام حسینند و او غلام حسن
برای آنکه تلافی شود غم سیلی
خدای من برسان روز انتقام حسن
رو ح الله قناعتیان