شعر مدح امام حسين (ع)

هوای حرم

هوای حرم

خوشا به حال رفیقی که چشم تر دارد
خوشا کسی که هوای حرم به سر دارد

همیشه مرغ دل آدمی به پرواز است
خوشا دلی که برای تو بال و پر دارد

هبوط میکند انسان به غیر زائرتو
به زائر حرم تو خدا نظر دارد

برای سینه زنت نیست ترسی از دوزخ
برای آتش فردای خود سپر دارد

دعای هرشبم این است با شما باشم
که زندگی بدون تو درد سر دارد

نوشته ام بنویسند گوشه ی کفنم
نفس کشیدن بی عشق تو ضرر دارد

بدا به حال کسی که ز اشک محروم است
خوشا دلی که غم عشق بر جگر دارد

بیا برو روضه اگر که کسی جوابت کرد
بیا به روضه دعا کن دعا اثر دارد

کجا دهند جوابی که از تو می گیریم
مرام لطف شما را کسی مگر دارد

عزای تشنگیت عرش را پریشان کرد
فقط خدا زدل خواهرت خبر دارد

به شام آمد و برگشت،قلب خسته ی او
چه خاطرات بدی که ازین سفر دارد

ستاره ای به میان خرابه جای گذاشت
ستاره ای که به دامن سر پدر دارد

ستاره ای که اگر واکند کفن پیدا است
چقدر ضربه ی شلاق بر کمر دارد

شاعر؟؟؟

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا