پلک سقا

این چه ماهی ست زِ خون صورت او پوشیدَه ست؟
این چه نخلی ست به صحرای عطش خشکیدَه ست؟

این چه سروی ست تبر خورده, شکسته ساقه ش؟
این چه یاسی ست که عطرش همه جا پیچیدَه ست؟
به مقامش شهدا روز جزا غبطه خورند
این علمدار که بازویش علی بوسیدَه ست

درد این است که سردار به خاک افتاده
هر که از راه رسیده زده… تن پاشیدَه ست

بیشتر تیر فرو رفته میان بدنش
هرچه از درد به خون روی زمین غلطیدَه ست

شد شکسته کمرش تا که حسین آمد و دید
پلک سقّا به نوک تیر سه پَر چسبیدَه ست

رضا رسول زاده