بسته در غل و زنجیر

روزی که بسته در غل و زنجیر می شدی

زخمی ترین تراوش تقدیر می شدی

هفت آسمان کنار تو در حال گریه بود

وقتی درون خیمه زمین گیر می شدی

مأمور صبر بودی و در ظهر کربلا

انگار از وجود خودت سیر می شدی

دشمن خیال کرد که تنها شدی ولی

در چشم خیس قافله تکثیر می شدی

حالا سوار ناقه ی عریان , قدم , قدم

با هر نگاه سمت حرم پیر می شدی

مسعود یوسف پور