آیه های بهشت

 پریوشیکه غزل خوان مهربانی هاست

 سهساله دخترک خانواده ی زهراست

 شبولادت او روز مرگ نومیدی

 شروعلحظه ی تحویل سال خورشیدی

 شکوفههای بهاری مرید خنده ی او

 شکفتنگل مریم نوید خنده ی او

 چهانعکاس شگرفی نگاه او دارد!

 ازآسمان نگاهش ستاره می بارد

 نمازپنجره ها سمت کعبه ی چشمش

 حواسآینه ها پرت جذبه ی چشمش

 ستارهها به رقیه سلام می کردند

برایدیدن او ازدحام می کردند

 رجالاهل کهف,خواب ناز امشب را

 بهپلک منتظر خود حرام می کردند

 زنانپاک سرشت قبیله ی مریم

 بهاحترام مقامش؛ قیام می کردند

 وشاعران علی دوست تمام جهان

 قصیدهگفتن خود را تمام می کردند

 فرشتهها به قماتش دخیل می بندند

 فقیرهایبهشتی چه آبرومندند!

 طوافقاصدکان گرد او تماشایی ست

 شکوهفاخر اعمال حج شیدایی ست

 بهپای بوسی خاکش هزار سرو بلند

 برآستانه ی گهواره سر فرود آرند

 چکیدهشهد گل از غنچه ی تبسم او

 مسیرباد صبا کوچه ی تبسم او

 نسیم,شانه ی صبح حریر گیسویش

 عقابقلب اباالفضل گیر گیسویش

 گلِ سرِ شب این کودک شکر شیرین

 ستارههای درخشان خوشه ی پروین

 صدایگریه ی او شرح آیه های بهشت

 رسدز پیرهنش عطر جانفزای بهشت

 نگاهفاطمی اش, باغ خاطرات  حسین

 سرشکدیده ی او, باده ی حیات حسین

 عقیلهآمد و قنداقه را به دستش داد

 حسینذوق کنان یاد مادرش افتاد

 بهگریه گفت:غم از دیده ی ترم رفته

 نگاهکن چقدر او به مادرم رفته!

وحید قاسمی