خورشیدِ عرش و أرض و سما آفریده شد
عشقِ خدا و شیرِخدا آفریده شد
اسطورهٔ نجابت و دردانهٔ وقار
محبوبهٔ تمام-نما آفریده شد
از اقتدارِ چادر او کعبه شرم کرد
آیینه دارِ حُجب و حیا آفریده شد
بر دستهای عالم ِ بالا نگین نشست
دُرّ رکابِ آل کسا آفریده شد
زینب(س) رسید و پشتِ درِ خانهٔ علی(ع)
گرد آمدیم و خیلِ گدا آفریده شد
جانم فدایِ سورهٔ وٱلعصرِ فاطمه(س)
بسکه صبور بود… بلا آفریده شد
ذکر قنوتِ نافله اش «یاحسین(ع)» بود
اصلا برایِ کرب و بلا آفریده شد
سر را به سجده داشت به همراهِ کائنات
بر تربتی که محض ِ شِفا آفریده شد!
مرضیه عاطفی سمنان