مرغ دل پر می‌کشد گاهی مسافر می‌شود
در حریمی که کبوتر نیز شاعر می‌شود
از وفور نورها حیرت مکن غیر از بقیع
چار آیینه کجا با هم مجاور می‌شود
روزگاری خواهد آمد همچو یاقوت کبود
بین مردم تربت این بقعه نادر می‌شود
غربت این روزهایش را نبین، مثل نجف
در جوارش حوزه‌ی علمیه دائر می‌شود
گوش شیطان کر به زودی در مزار فاطمه
مدح مولایم علی ذکر منابر می‌شود
تازه از باب قبولی زیارت زائرش
تا که سیلی می‌خورد آسوده خاطر می‌شود
یک سلام از دور، سهم ما کبوتر زاده ها
چشم دشمن کور، دل اینگونه زائر می‌شود
میلاد حسنی