یا اهل العالم

مسیر نور در اوج رهایی
رسیده تا افق های جدایی
شنیده شد صدای آشنایی
ز اطراف حریم کبریایی…

ندا آمد:الا یا اهل العالم
چهل شب مانده تا ماه محرم

شراب سرخ با پیمانه ای گفت
کبوتر وقت ترک لانه ای گفت
جنون عشق در دیوانه ای گفت
شنیدم شمع با پروانه ای گفت

بسوزی پا‌به‌پای من در این غم
چهل شب مانده تا ماه محرم

سرِ بازار با قدی خمیده
عصای پیری بابا رسیده
خودش با شانه ای بیرق‌کشیده
برایم پیرهن مشکی خریده

عجب رختی شود این رخت ماتم
چهل شب مانده تا ماه محرم

از این دنیای پوچِ هیچ‌مقدار
ز دست روزگار مردم آزار
گرفتارم گرفتارم گرفتار
اجل دست از سرم بردار..،بردار

به من مهلت بده ای مرگ..،این دم
چهل شب مانده تا ماه محرم

شبیه بادها باشیم ای کاش
رهاتر از رها باشیم ای کاش
شکوهِ ربنا باشیم ای کاش
مُحرم کربلا باشیم ای کاش

همین امشب بده اذن مرا هم
چهل شب مانده تا ماه محرم

هبوط ماه،چشمِ روشن تو
چه بد بوده‌است طرز کشتن تو
به دست کیست آن پیراهن تو
دگر وقتی نمانده تا تن تو

شود در زیر سم اسب درهم
چهل شب مانده تا ماه محرم

نوشته چکمه رویِ بال بُردند
تنت را تا تهِ گودال بردند
تو را با نیزه ای از حال بردند
سرت را بین آن جنجال..،بردند

بِگِرید عالمی پای “مُقَرَّم”
چهل شب مانده تا ماه محرم

چه می شد دور تو بلوا نمی شد
برای غارتت دعوا نمی شد
رقیّه خانمت تنها نمی شد
سنان پایش به خیمه وا نمی شد

کنارِ زینب تو نیست مَحرَم
چهل شب مانده تا ماه محرم

بردیا محمدی