عزیزم حسین(ع)

من ازموج دریای غم آمدم
من از چشم های ترم آمدم

من از سرزمین درون خودم
من از نیستی از عدم آمدم

دویدی و فورا رسیدی به من
به سمت تو تا یک قدم آمدم

تو خیلی به من آمدی سر زدی
ببخشید من را که کم آمدم

گدای تو بودم شدم نوکرت
من از لطف سمت کرم آمدم

نشستم به روی پر جبرئیل
زمانی که زیر علم آمدم

شبی در خیالم شدم دعبل و
شبی هم شدم محتشم آمدم

و در اربعین باده گشتی و من
تو را سر کشیدم حرم آمدم

محمد نجاری