خدای من

مرا مران که امیدم به مهربانی توست
به دست های پر از مهر آسمانی توست

مرا مران که کسی غیر تو پناهم نیست
به سوی هیچ کسی غیر تو نگاهم نیست

مرا مران که غریبم در این جهان بی تو
که یک ستاره ندارم در آسمان بی تو

مرا مران به همه گفته ام تو را دارم
اگرچه بی سرو پایم تویی خریدارم

مرا مران که شنیدم کرم ز عادت توست
بزرگ تر ز گناهم شکوه رأفت توست

مرا مران که ندارم به غیر تو یاری
همه گمان من این است دوستم داری

مرا مران که پرم از محبت حیدر
مرا که هیچ ندارم به این بهانه بخر

مرا مران زحریمت به آبروی حسین
به بوسه ای که شد ایمن از آن گلوی حسین

موسی علیمرادی