زپا انداخته

آسمان را آه جان سوزت زپا انداخته

مادرت را باز در هول و ولا انداخته

کاری از دست طبیبان بر نمی آیدغریب

برکنار بستر تو مرگ جا انداخته

پوستی براستخوانداری به زهرا رفته ای

خون دل خوردن تو رااز اشتها انداخته

رفته رفته حجره ات گودال سرخی میشود

زهر لبهای تو را از ربنا انداخته

تشنگی بی رحم تر از نیزه ی زیرگلوست

تارهای صوتی ات را از صدا انداخته

جام می شرمنده یاندوه چشمانت شده

ماجرا را گردن شامبلا انداخته

وحید قاسمی