چقدرخوب که غارت‌گرِدلها شده‌ای
حیدری زاده, پسر خوانده‌ی زهرا(س)شده‌ای
حضرت ماه که خورشید پناهنده به توست
کاشفُ الکَربِ ولی اله عظمی‌ا شده‌ای
تیغ ازکمین دو دستِ تنم راگرفت و بُرد
تا گاهواره پَرزدنم را گرفت و بُرد
از پشت نخل هایشریعه تبر به دست
گل برگ‌هاییاسمنم را گرفت و بُرد
یک دشت نیزهحُرمتِ سی سال منصبِ
دلی که درقفسِ آهِ آتشین مانده
فقطبه عشقِ تو در غربتِ زمین مانده
بزرگِقافله, این بار تو شمارش کن
برایماندنِ من, چند نازنین مانده؟