مدح مولا

هر دلی که دچار لیلا بود

خوشی روزگار لیلا بود

از کرامات عاشقی ست اگر

نام مجنون کنار لیلا بود

تو بی ابتدایی و بی انتها
شبیه پیمبر شبیه خدا
تو بالاترین نقطه ی باوری
معماترین نقطه ی زیر «با»

جبریلی و هر آینه عرش است کنارت

ماتند همه از پر معراج مدارت

ما چاره نداریم به غیر از سر تسلیم

آهو چه کند با نفس شیر شکارت

خدا همینکه تورا آفرید بی تردید
تمام هیبت خود را به چشم تو بخشید
همینکه عرش و اهالی آن رُخت را دید
دلیل سجده خود را بر آدمی فهمید

بردر میخانه اینجا غیر از این مکتوب نیست

«پارسا در مجلس رندان نشستن خوب نیست»

رند را جز سر شکستن دیگرش محبوب نیست

هر که سر را نشکند امشب به ما منصوب نیست

خورشید و ماه آینه ی دیگر علیست

 هفت آسمان به حلقه انگشتر علیست

آه ای جوان بیا به حسن اقتدا کنیم

زیرا که این امام علی اکبر علیست 

رفتند مسافران و ما جاماندیم

ما گوشه ی ایوان مطلا ماندیم

عمری طلب وصل تو را می کردیم

تا اینکه رسیده ایم و حالا ماندیم 

دیوانه یِ تو کار ندارد به جهنم

کفر است اگر پا بگذارد به جهنم

جبریل اگر پیر ِ عبادت شده باشد

بی حُبِّ علی روی میارد به جهنم

شکر خدا که نام علی در اذان ماست

ما شیعه ایم و عشق علی هم از آن ماست

ذکر علی عبادت مختص شیعه است

این اسم اعظم است که ورد زبان ماست

خاک پای شیعیانم یا علی 

لایقم یا نه ندانم یا علی 

مهربانی تو جلّاد من است 

ناز چشمان تو در یاد من است 

هر که مست است مست روی علی است

هر چه مستی است از سبـوی علی است

تاک را کاشت با دو دست خـودش

باده یک قطره از وضوی علی است

آسمان ها دامن تو , ابر ها پَر پَر تو

خاک و افلاک همه منّت کشِ قَنبر تو

مثل جبریل امین در صف خیرات توام

تا به ماهم برسد یک رطبی از در تو