میخانه

آسمان ها دامن تو , ابر ها پَر پَر تو

خاک و افلاک همه منّت کشِ قَنبر تو

مثل جبریل امین در صف خیرات توام

تا به ماهم برسد یک رطبی از در تو

بین این سیل گدا لِه شده بال و پر من

بین این سیل گدا گُم شده بال و پر تو

خلقت ما ز اضافات گِل دست تو بود

پس خدا ساخته ما را که شدیم نوکر تو

درِ میخانه بمیرم نروم جای دِگر

لب اگر هست فقط لب به لب ساغر تو

اولین قبله ی یزدان , تویی مولا جان

اولین سجده کننده به تو شد همسر تو

پای درس دخترت ایل و تبارم مرد شد

همه را مرد نموده نفس دختر تو

به تلافی نود زخم تو در روز اُحُد

فاطمه گشت , نود روز سپر , در بَر تو

نَتِکان دامن خود را که نریزی دل من

تا که من پیش تو باشم نکن حل مشکل من

 

علیرضا عنصری