شعر روضه فاطمیه

وقتی بلورِ اشکِ برادر شکستنی است ,
باید قبول کرد , که خواهر شکستنی است

یک مرد هم نبود , بگوید به دوّمی
آرام تر به دَر بزن , این دَر شکستنی است

دَر سوخته… کنارِ دَر این غنچه سوخته
ای وای… بارِ شیشه ی مادر شکستنی است

او نقشِ بر زمین شده , هی با لگد نزن…
این برگ های غنچه ی پَرپَر شکستنی است

دَر روی مادر و… چهل و چند بی حیا
رد میشوند از روی سَر , سَر شکستنی است

زینب دو دست روی سَر و خیره سوی دَر
روحِ لطیفِ او , دو برابر شکستنی است

ای وای از جماعتِ بی رحمِ لعنتی ,
حالا غرورِ زخمیِ حیدر شکستنی است

باید برای داغِ تو خون ریخت فاطمه ,
بی شک برایتان , سَرِ نوکر شکستنی است

پوریا باقری