جمعه ی بعد…

گفتم غزلی دوباره با ” جمعه ی بعد “

مرغ دل من پریده تا , جمعه ی بعد

این جمعه نمی شد که بیایی آقا؟!!!

حالا تو به من بگو چرا جمعه ی بعد؟!!!

نقدی ست که نسیه های فردا بُردند

کی زنده و کی مرده ست … تا جمعه ی بعد 

این هفته ی سرد هم بدون تو گذشت

لطفی کن و لاأقل بیا … جمعه ی بعد

ما منتظر لحظه ی سبز فرجیم

باشد همه ی امید ما , جمعه ی بعد

آری همه جا کرببلا خواهد شد …

وقتی برسی با شهداء … جمعه ی بعد 

آقا به خدا عجب صفایی دارد…

باتو … حرم کرببلا … جمعه ی بعد

اسماعیل شبرنگ