دسته‌بندی نشده

رزق ماه رمضان

رزق ماه رمضان

(روضه) دارم من و افطار لبم نان حسین
رزق ماه رمضانم همه احسان حسین

پیش از افطار شنیدم پدرم تشنه که بود
زیر لب گفت فدای لب عطشان حسین

مادرم اشک فشان آب به کامم میریخت
تا که من هم بشوم بی سر و سامان حسین

به گمانم که شود چادر زهرا سپرش
هر کسی گریه کند بر تن عریان حسین

این شنیدم به جنان خنده کنان پای نهد
هر که در روضه شود مضطر و نالان حسین

هر چه فخر است در عالم همه از مکتب اوست
همه از کرببلا باشد و میدان حسین

جان اگر هست به تن هدیهء جانیست که داد
همهء هستی من زاده شد از جان حسین

تاج عزّت به سرم بست ز اشک غم خود
اینچنین شد که شدم تابع فرمان حسین

گفت با عزٌت خود خو کن و ذلت مپذیر
با چنین کار نشستم سر پیمان حسین

روزه را روضه نوشتم به غلط تا شاید
بنویسند مرا عبدِ مسلمان حسین

گوش کن میرسد از گوشه ی گودال و زِ نِی
ناله ی فاطمه و نغمه ی قرآن حسین

شاهد آشفته اگر گفت سخن عیب مکن
که به خون موج زند زلف پریشان حسین

 داریوش جعفری

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا