نور افلاک

سرّ لولاک یا علی مولا
نور افلاک یا علی مولا
و سلامٌ علیٰ اباالایتام
پدر خاک یا علی مولا

خاک پای تو هر کسی بشود
می شود پاک یا علی مولا
سپر پیکر رسول الله
شیر بی باک یا علی مولا
پشت هر پهلوان مقابل تو
خورده بر خاک یا علی مولا

آبروی جهان علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

آمدی ذکر پر ثواب شدی
حس این شعرهای ناب شدی
کار بالا گرفت وقتی که
آمدی و خودت شراب شدی
آمدی و دلیل اصلی این
حال دیوانه ی خراب شد
تو سلونی نگفته پاسخ بر
این سوالات بی جواب شد
دوست دارم بگویم اینگونه
پدرِ شوهرِ رباب شدی

نور هفت آسمان علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

آمدی عشق را مثل کردی
دست ما را پر از غزل کردی
گاه گاهی به ما غزل دادی
لبمان را پر از عسل کردی
آمدی خانه ی خدا را هم
به بهشت خدا بدل کردی
شانه ی مصطفاست شاهد بر
آنچه با لات و با هبل کردی
ای هم آغوش با اجل، خیلی
مرگ را ساده در بغل کردی

قبله عارفان علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

صدرة المنتهی قدمگاهت
بال جبریل خاک این راهت
ماه، ای ماه نیمه های رجب
آینه دار روی چون ماهت
یاد داریم از ازل آقا
تا بخوانیم حضرت شاهت
نوکری تو کار قنبر بود
ما کجا و غلام درگاهت
فیض محض است روزی اینکه
راه یابیم تا به این ساحت

یکّه مرد زمان علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

هر کسی نوکرت نخواهد شد
خاکبوس درت نخواهد شد
آن که خورده است آب و نان ز حرام
به خدا قنبرت نخواهد شد
به چه کارم می آید آن سر که
به فدای سرت نخواهد شد
تا خدا هست، غیرت احدی
مثل آب آورت نخواهد شد
روزی دشمنان تو هرگز
جامی از کوثرت نخواهد شد

جان جانان جان علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

عشق دنیا شدی علی جانم
کفو زهرا شدی علی جانم
چشم عالم تمام مجنون شد
و تو لیلا شدی علی جانم
به صفای رسول رحمت و نور
تو مصفا شدی علی جانم
از تو یاری گرفت وقت شفا
تو مسیحا شدی علی جانم
ذکر آدم شدی علی جانم
ورد موسی شدی علی جانم

ورد پیغمبران علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

بندگی را تو یادمان دادی
دلمان را به آسمان دادی
ما گرفتار ظلم شب بودیم
نور توحید را نشان دادی
در کنار خدیجه و احمد
تو به اسلام تازه، جان دادی
صالح المؤمنین تو بودی که
سر دوش نبی اذان دادی
در رکوع خدا، تو بودی که
خاتمت را به ناتوان دادی

ذکر هر ناتوان علی مولا
تا ابد بی کران علی مولا

وحید محمدی