وای‌مادرم
افتاده آتش در حرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
سوزد درِ بیت‌الکرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
تنها نه دربِ خانه سوخت ، شمع و گل و پروانه سوخت
مثلِ دلِ غم‌پرورم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
بایک لگد هم در شکست ، هم پهلوی مادر شکست
هم کشته شد برادرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
افتاد مثل محتضر ، میگفت با سوز جگر
فضه بگو کو شوهرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
مادر به دنبال علی ، پشت سرش من با حسین
فریاد میزد خواهرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
با خود علی را برده بود ، قنفذ اگر آنجا نبود
از این حرامی نگذرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
با تازیانه با غلاف ، آنقدر زد بر مادرم
که بازویش کرده ورم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
با کس نگفتم ای خدا ، من ماجرای کوچه را
آنجا چه آمد بر سرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
در کوچه شد مویم سفید ، دیدم که نامردی پلید
زد بی هوا بر مادرم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
ای کاش قدّم میرسید ، تا می شدم آنجا سپر
بر مادرِ بی یاورم ، ، وای‌مادرم وای‌مادرم
یک ضربه زد نامردِ پست ، دو گوشوارش را شکست
در پیش چشمانِ ترم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
سیلی اگر یک بار خورد ، یک ضربه از دیوار خورد
نقش زمین شد در برم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
مادر دو چشمش تار شد ، کار حسن دشوار شد
چگونه مادر را برم ، وای‌مادرم وای‌مادرم
عبدالحسین میرزایی