یا ابالفضل(ع)

هر که شد مأنوس با تو با ارادت می شود
هرکسی خاک درت شد با لیاقت می شود

خانه ای که روضه ات را داشت شد بیت الکرم
معبد عشق است هر جا از تو صحبت می شود

طرز گفتار تو با تو ارباب، آداب ادب
طرز رفتار تو ،آداب زیارت می شود

سفره ی ام البنین کارش گره واکردن است
چه دعاهایی که با نذرش اجابت می شود

رزق اشک گریه کن ها ، با دعای مادرت…
با همان دستی که افتاده ست قسمت می شود

زور بازو قوت زانو و بعدش آبرو …
این علامت کش کنارت با نجابت می شود

نوکرت پای علم بار تعصب می کشد
دستگیرش تیغه های این علامت می شود

روز محشر روز حسرتهاست پس با این حساب
قسمت هرکس غلامت نیست حسرت می شود

من خدا را زیر این بیرق فقط می بینمش
یا ابالفضلی که می گویم عبادت می شود

پشت ارباب دوعالم را نبود تو شکست
سهم زینب هم بدون تو اسارت می شود

یاد قبری کوچک و یک مشک پاره می کنیم
در میان روضه تا حرف از خجالت می شود

دست هایت را بریدند و تماشا می کنی
خیمه های بی عمودی را که غارت می شود

بوسه می زد شاه عالم روی خاک علقمه
دستهایی را که اسباب شفاعت می شود

ناصر دودانگه