شعر شهادت حضرت رقيه (س)
بابای من
بعدِ تو دنیایی از آزار بود و دخترت
کینه‌های لشکری خونخوار بود و دخترت
روبرویم رقصِ یک نیزار بود و رأس تو
روبرویت یک بیابان خار بود و دخترت
در تمامِ این سفر شلاق بود و خواهرت
شرم، از زخمِ امانت‌دار بود و دخترت
چهره‌ام شد زخم‌بازاری پر از تیرِ نگاه
لحظه‌ای که چشمِ یک بازار بود و دخترت
در طوافم؛ استلامِ سنگ‌ها بود و سرت
نیزه‌دارِ کعبه‌ی سیّار بود و دخترت
پیکرم از ترسِ کابوسِ کنیزی آب شد
لحظه‌ای که صحبت از اصرار بود و دخترت
زخم‌هایم را شمردم؛ باز هم خوابم نبرد
نیمه‌شب‌ها؛ شب فقط بیدار بود و دخترت
شیشه‌ی بغضم شکست و جای کوهِ شانه‌ات
شانه‌های سنگی دیوار بود و دخترت
گرچه جانم بر لب آمد؛ زنده ماندم باز هم
آرزوی بوسه‌ی دیدار بود و دخترت
رضا قاسمی