شعر ولادت امام حسین (ع)

بی دلم بی بهانه می خوانم
غزلی عامیانه می خوانم

آن قدر از خودم رها شده ام
از خودم یک ترانه می خوانم

شب شعری چنین ندیده کسی
تا سحر عاشقانه می خوانم

ماهی حوض خانه ات هستم
پای تو بی کرانه می خوانم

نفسم در هوای تو جاریست
جان تو هر کجا نمی خوانم

خواندنم پای تو فقط زیباست
خواندنم با تو خط به خط زیباست

با دم تو کسی که دمپر شد
با دم تو مسیح پرور شد

کوچه پس کوچه ی بهشت خدا
با گل خنده ات معطر شد

فطرس از برکت قدومت بود
صاحب بال و پر نه شهپر شد

از همان ابتدای آمدنت
کشتی عشق تو شناور شد

شدی از هرنظر رسول خدا
شیره ی جانت از پیمبر شد

معنی فجر و انما هستی
خامس آل مصطفی هستی

ای قبولی طاعت همگان
مهر پیوسته -لطف بی پایان

رحمت واسعه؛ فضیلت جود
ای سراج المنیر؛ کهف امان

آیه ی عصمت و صحیفه ی نور
ای جهاد و عقیده و ایمان

آمدی و زمین شد آرزوی
آسمان؛ روز سوم شعبان

مینویسم حسین جانم حسین
می‌نشیند کنار نامت “جان”

بابی انت سیدالشهدا
روزی ام کن دوباره کرببلا

محمد حسن بیات لو