خانه ی دل
هوای خانه ی دل با تو آسمانی شد
مدینه با تو پر از نور مهربانی شد
تو آمدی و زمین و زمان پر از شادی ست
به یُمن مقدم تو فصل همزبانی شد
بهار می چکد از گوشه ی نگاه شما
دوباره بلبل جان مست نغمه خوانی شد
چقدر خیر به ما می رسانی آقاجان
نصیب سفره ی دل رزق بی کرانی شد
نخواستی که به دنبال دیگران باشم
تو خواستی که دلم صاحب الزمانی شد
همیشه باغو بهارم تویی ابالحجه
تمام دارو ندارم تویی ابالحجه
میان سجده ی شب ذکر ربنا داری
برای درد دل عاشقان دوا داری
همیشه خیر کثیر از نگاهتان جاری ست
هوای این دل غمدیده ی مرا داری
به کوری همه ی دشمنانتان مولا
همیشه دور و بر خود برو بیا داری
همیشه سنگ شمارا به سینه می کوبم
سر مزار خودت گنبد طلا داری
چه می شود که به دست تو نامه را بدهم
همیشه و همه جا عطر سامرا بدهم
به زیر سایه سرو صنوبری هستم
تو لطف کردی و از غصه ها بَری هستم
دعای مادرسادات لایقم کرده
هماره شیعه ی سرمست حیدری هستم
دم تو گرم و کرم خانه ی شما آباد
که بین خانه ی تو گرم نوکری هستم
اگر چه گفته ام اما دوباره می گویم
غلام خانه ی پر خیر عسکری هستم
در انتظار ظهورم در انتظار قیام
همیشه منتظر صبح بهتری هستم…
که عاشقانه به شوق رسیدنش ماندی
دعا به نیت تعجیل در فرج خواندی
کریمی و برکات تو نعمتی عالی ست
گدایی سر کوی تو نیک اقبالی ست
فقیر دیدن سرداب غیبتم هر شب
که لحظه ای غم دوری تو مرا سالی ست
کسی که نام تورا برد ؛ سامرایی شد
کبوتر دل ما صاحب پر و بالی ست
میان مجلس میلاد تو امام بهشت
که قلب شیعه ی تو غ ق نور خوشحالی ست…
مدافعان حریم رقیه س و زینب س
مدافعان حریم تو جایشان خالی ست
کسی که توی رگش خون هاشمیون است
شهید جبهه ی گردان فاطمیون است
من آمدم که بگویم گدا نمی خواهی؟؟
غریب شهر بلا آشنا نمی خواهی؟؟
تویی که یا حسن دوم قنوت منی
نگو که نوکر افتاده پا نمی خواهی
امام فاطمیون فاطمیه نزدیک است
برای خیمه زهرا مرا نمی خواهی؟؟
برای آنکه بخوانی تو روضه ی مادر
زمان به وسعت درد زمانه می خواهی
من از تو جز حرم سامرا نمی خواهم
برای من تو به جز کربلا نمی خواهی
من از حوالی هیات به سامرا رفتم
حسین گفتم و دیدم به کربلا رفتم
اسماعیل شبرنگ