شرف الشمس

ماه روزیم و آفتاب شبیم
از قدیم عاشقیم! در طلبیم
ما عجم زادگان منتخبیم…
که گرفتار دلبری عربیم

این که هم‌ احمد است هم علی است
علی بن‌ الحسین اَوَّلی است

بیخیال غم و مصیبت و درد
ام لیلا مسیح را آورد
همه مستش شدند فَردافرد!
پدر از دیدنش چه کیفی کرد…

تا حسین است اسم اعظم علی ست
پدرش هم علی پسر هم علی ست

مثل پروردگارخود اکبر
مثل اجداد خویش پیغمبر
مثل بابابزرگ خود حیدر
مثل زهراست خیر او کوثر

احمد و حیدر و حسن شده است
حاصل جمع پنج تن شده است

آنچه دارد تمامی اش نوراست
آنچه را خواسته ست مقدور است
آنچه میلش کشیده انگوراست
باعلی جمع کربلا جور است

اهل عالم! بهشت ازین باب است
قبله پایین‌ پای ارباب است

درد دادیم و دارو اورده
باخودش دام گیسو آورده
هرزمان خم به ابرو آورده
دشمنان را به زانو آورده

وقت پیکار عزم او جزم است
علی اکبر معلم رزم است

برکتی را که بوی نان دارد
حکمتی را که امتحان دارد
کعبه ای را که حق مکان دارد
همه را اکبر جوان دارد

اینکه ایینه جمال خداست
شرف الشمس سیدالشهداست

وسعتش انتها ندارد که
بی علی دل بها ندارد که
جنت حق صفا ندارد که
شاه پایین‌ پا ندارد که

السلام علیک یا دلبر
با ابی انت یا علی اکبر

درغم روضه امتداد تویی
کاف وها یا وعین وصاد تویی
آنکه بی درد جان نداد تویی
انکه خورده لگد زیاد تویی

لحظه ی احتضار جان تو شد
پدرت تشنه ی اذان توشد

چه حیاتی است جاری ازدهنت
چه مماتی است دست وپا زدنت
چه رواقی است وسعت بدنت
چه عبایی است خرج آمدنت

این جوانان تورا که میبردند
توزمین ریختی زمین خوردند

سید پوریا هاشمی