شعر ولادت امام حسین (ع)

نه قمر به طلعت روی توست
نه شبی به لختی موی توست
نه شراب ناب میکده ها
به خمار لعل سبوی توست

نه شمیم دشت و دمن, نه باغ
به طراوت محشر بوی توست
نه که آبهای زمین و زمان
نه بحرها همه جوی توست
همه کوثر و بهشت و جنان
همه آب روی وضوی توست
نه که فطرس ملک آمده
نه که حرّ شکسته بسوی توست
تو کرامت محضی و رازقی
که مقام تو سرّ مگوی توست

“بلغی العلی به تو یا حسین
کشف الدجی به تو یا حسین”

تو ضمیر آیه ی “هل اتی”
تو شکوه معنی” إنّما”
تو شجاع سوم عالمی
تو علی سوم “لافتی”
پسر علی و فاطمه ای
نوه ی خدیجه و مصطفی
به گدایی تو جیره خورند
سَمَک و فلک و زمین و سما
تو بهشت منی, به تو میدهند
بهشت مرا, نه که بی بها
خدا به تو داده هستی خویش
خدا به تو داده نان و نوا
نهاده به اشک بر تو ثواب
دمیده به تربت تو شفا

“بلغی العلی به تو یا حسین
کشف الدجی به تو یا حسین”

 محمد کاظمی نیا