عزیزم حسین
روضه خوانده خدا برای حسین
گریه کرده فَلَک به پای حسین
عالمی را هنوز کرده اسیر
گیسوی روی نی،رهای حسین
هر کسی بوده مبتلای خدا
بی‌گمان گشته مبتلای حسین
روز محشر غمی نخواهد داشت
هر کسی باشد آشنای حسین
نسخه‌ی توبه‌ی نصوح بُوَد
عشق مکنون و کیمیای حسین
حضرتش گفت: ” اَلا تَرَونَ الحق…؟ “
رسد امروز هم ندای حسین
اَینَ مُحیی مَعالِمِ الدّینِ؟
کِی ز ره می‌رسد لوای حسین؟
دل ، چو فطرس ؛ ضریح ، گهواره
حق ، رضا گردد از رضای حسین
لَعَنَ اللهُ اُمّةََ قَتَلَت
دل شود ریش با رثای حسین
جنّت نقد باشد آن دل که
هست موقوفه‌ی عزای حسین
خوش به احوال شیخِ شوشتری
غرق شد در خصیصه‌های حسین
کاش باشم یکی ز حُدّاثش
پر شود گوشم از صدای حسین
هست برپا به روی عرش خدا
بزم زوّار کربلای حسین
کاش مشمول حال‌مان بشود
در چنین روزها دعای حسین
تک تکِ دردها دوا گردد
بی‌گمان بعد ربّنای حسین
محمد علی نوری