من که گُم کردم خودم را کاش پیدایم کنید
هِی بگریانید من را تا که دَریایم کنید
چشمِ ما یکسال دنبال سیاهی‌ها دوید
خیمه‌ای اُفتاده هستم باز برپایم کنید
هرچه از خود خرج کردم خرج دنیا کرده‌ام
بعد از این لطفی کنید و خرجِ آقایم کنید
تکیه‌ها را سر زدم دل روی دل اُفتاده بود
در شلوغی‌های روضه گوشه‌ای جایم کنید
ریشه‌ی شالی دهید و روی چشمانم کشید
تربتی مرحم کنید از اشک بینایم کنید
لطف زهرا باز من را از قلم ننداختید
من دوباره آمدم تا نذرِ زهرایم کنید
آمدم اما به زحمت من مریض روضه‌ام
هِی بگریانید من را هِی مُداوایَم کنید
حسن لطفی