در اعتکاف گیسوی تو

تاآبشار زلف تو را شب نوشته اند

ما رااسیر خال روی لب نوشته اند 

دراعتکاف گیسوی تو سالهای سال

مشغولذکر و سجده و یا رب نوشته اند 

درمسجد الحرام خم ابروان تو

مثلفرشتگان مقرب نوشته اند 

درمحضر نگاه الهی تو مرا

در خیلنوکران مهذَب نوشته اند 

شبهایجمعه که دل من مست کربلاست

ازاشتیاق وصل لبالب نوشته اند 

با یکنگاه مادرت اینجا رسیده ایم

با ایندلی که فاطمه مذهب نوشته اند 

از هرچه بگذرم سخن دوست خوشتر است

ما رافدای دلبر زینب نوشته اند 

من راکه بی‌ رار حرم می کنی بس است

اصلامرا غبار حرم می کنی بس است 

شرطنزول کوثر رحمت دعای توست

اصلاًتمام خلقت عالم برای توست 

بالاتریز درک تمام جهانیان

وقتیکه انتهای جهان ابتدای توست

حتینداشت روح الامین اذن پر زدن

آنجاکه از ازل اثر رد پای توست 

بی حبتو کسی به سعادت نمی رسد

رمزنجات اهل زمانه ولای توست 

آسودهخاطران هیاهوی محشریم

وقتیرضای حضرت حق در رضای توست 

فردوسماست تا به ابد روضة الحسین

تنهابهشت اهل ولا , کربلای توست 

در آستانةتو کسی نا امید نیست

صحنامیر علقمه دار الشفای توست 

ازابتدای صبح ازل فضل می کنی

ما راگدای دست اباالفضل می کنی 

وقتیکه هست دوش نبی آسمان تو

یعنیتو از پیمبری و او از آن تو 

فرزندخویش را به فدای تو کرده است

بستهست جان حضرت خاتم به جان تو 

معلومکرد نزد همه حرمت تو را

بابوسه های دم به دمش بر دهان تو 

فرمودهفت مرتبه تکبیر عشق را

تابشنود ترنم عشق از زبان تو 

آوای«من أحب حسینا» وزیده است

هر روزپنج مرتبه از آستان تو 

ما ازدر حسینیه جایی نمی رویم

هستیمتا همیشه فقط در امان تو 

هر شبنشسته فطرس اشکم به راه عشق

آنجاکه صبح می گذرد کاروان تو 

ایناشکها برای دلم توشه می شود

اذنطواف مرقد شش گوشه می شود 

حال وهوای قلب من امشب کبوتریست

وقتیکه کار صحن و سرای تو دلبریست 

شبهایجمعه عکس حرم زنده می شود

تصویررقص پرچم و گنبد چه محشریست 

ما رااسیر عشق تو کرده, تفضلت

با اینحساب کار شما ذره پروریست 

باتربت تو کام دلم را گشوده اند

آقاارادتم به شما ارث مادریست 

درماتم تو محفل اشک است چشم ما

اصلابنای هیات ما روضه محوریست 

ماسالهاست در غم تو گریه می‌کنیم

همناله با محرم تو گریه می‌کنیم

 یوسف رحیمی