شعر ولادت امام حسن (ع)

حُسن و جمال و نور خدا جلوه گر شده
مرآت حق به اهل ولا جلوه گر شده

خورشید آسمان ز رخش شرم می کند
چون چشمه سار نور سما جلوه گر شده
مهتاب شب به چهره ی خود پرده می کشد
چون ماه آسمان و فضا جلوه گر شده

لبخند فاطمه به علی معنی اش چه بود
عشق تمام خاطره ها جلوه گر شده

از حُسن او سوالِ ملائک چنین بود
یارب چگونه و ز کجا جلوه گر شده

روح الامین به مژده و صد تهنیت رسید
یا مصطفی رُخَت همه جا جلوه گر شده

صحبت ز جود حاتم و یوسف ز حُسن نیست
چون که تمام حُسن و سخا جلوه گر شده

او را اگر چه یوسف زهرا بخوانده اند
یوسف کجا چو دلبر ما جلوه گر شده

یاران کریم و اِبن کریم است یار ما
تنها برای جود و عطا جلوه گر شده

صلحش برای امت احمد مبارک است
چون اختری به صلح و صفا جلوه گر شده

زهرا به روی گونه ی او بوسه می زند
گویا پیمبری به حرا جلوه گر شده

تبریک خاص ما به حسین است از این جهت
پایه گذار کرببلا جلوه گر شده

محمد مبشری