چه کنم

چه کنم بی تو اگر زنده بمانم , چه کنم

کاش می شد که در این شهر نمانم , چه کنم

تا سحر خواب نداری و دعا گوی منی

شده بیماری تو قاتل جانم , چه کنم

اشک از دیده ز داغت نفشانم , چه کنم

من که صد ها گره ی کور به دستم وا شد

گِرِهم روی گره خورده ندانم , چه کنم

حاضرم جان بدهم چهره ی خود باز کنی

گرچه شرمنده از این روی نهانم , چه کنم

تا مغیره رسد از راه حسن می لرزد

من به حال پسرم بس نگرانم , چه کنم

گیرم از کوچه به یادت رفت و آمد نکنم

با در سوخته ی خانه ندانم , چه کنم

استخوان های تو بیرون زده لاغر شده ای

چِقَدَرَ پیر شدی یار جوانم , چه کنم

ای زمین خورده , علی هست زمین خورده ی تو

بیش از این نیست به تن , تاب و توانم , چه کنم

به یقین حرف دلم بود که ((انسانی)) گفت:

((من زمین خورده ترین مرد زمانم , چه کنم))