ای به خون غلطان تنت! ای بر سر نی ها سرت!

ای به خون غلطان تنت! ای بر سر نی ها سرت!
عالمی دارند شب ها کودکانت با سرت
قدر یک بوسه ز عرش نیزه ها پایین بیا
مانده راهی بس دراز از خیمه ما تا سرت

دخترت می گفت بر نی چشم می بندی از او
گفت آیا قهر کرده – ای پدر! – با ما سرت؟

گاه روی نیزه, گاهی طشت, گاهی در تنور
دیده خواهد شد کجا ای خوش سفر! فردا سرت؟

تشنگی و خستگی, داغ اسارت, کودکان
هر مصیبت را تحمل کرده ام اما سرت…

سر نمی کوبیدم از داغ غمت بر محملی
این جماعت گر نمی کردند بازی با سرت

پیمان طالبى