تقدیم به مادر…

دلم برای أدای محبتت کم بود

وگرنه یک دل تفتیده آنچه دارم بود…

برایِ از تو سرودن, قلم بهانه گرفت

درون سینه ی تنگم, عطش زبانه گرفت

کویرِ خشکم و همچون شکوهِ بارانی

نسیمِ رهگذرِ بوستانِ ریحانی

دلت زلال و نگاهت, به وسعتِ ملکوت

زمین مقابلِ دستانِ مهرِ تو, برهوت

و چشمه های زمین از صفایِ نامِ تو بود

پناهِ این دلِ آواره ام, به بام تو بود

تمامِ هر چه که دارم, دعایِ هر شبِ تو

وغصه های غریبم, بهانه یِ تبِ تو

به پایِ هر نَفَست یک فرشته در راه است

نگاهِ مادریِ تو, ترنمِ ماه است

برای هدیه به نامت, دلم غزل میخواست

و شعرهایِ پر از شور و بی بَدَل میخواست

هوای باغِ پر از واژه ام هوای تو است

شروع هر شب شعرم, دَمی برای تو است