جلوهٔ احمد
در خلوت دل نغمه دلدار شنیدم
عطری ز وجود و نفس یار شنیدم
صوتش نه چو داود که بل بهتر از آن بود
رویش نه چو یوسف که صد جان جهان بود
گل در طلب روی خوشش ناله بپا کرد
شبنم به عذار رخ گل اشک ادا کرد
در منظر هستی همگان مست جمالش
عشق است گرفتار خط و هیبت و خالش
مهری که ز پندار رخ یار بپا گشت
شمسی شد و عالم همه در نور خدا گشت
از نور خدا شد اثر جلوهٔ احمد
اشبه به پیمبر شده اکبر چو محمد
این مولد دیگر ز پیمبر شده یا رب
یا آنکه حسین را پسری آمده امشب
از عمق نهاد است بپا گشته مقدر
صوت صلوات است نثار رخ اکبر
آن مشرق زیبایی و پاکی و ثنایی
آن صورت صنع و هنر ناب خدایی
آن زینت دامان حسین و گل لیلا
شیراوژن حیدر صفت عرصه هیجا
آن هالهٔ دور قمر و در وسطش ماه
هاله بود عالم مه آن اکبر دلخواه
هم اختر والای حسین بن علی گشت
هم نام علی حیدر کرار ولی گشت
در معرفت و علم چو بابش شه خوبان
زهرا صفت است حجب و حیای مه تابان
در مرتبت عشق بشد اکبر دوران
نوشیده می از جام الست شه عرفان
اندر حرمی که حرم خاص خدایی است
صوت نبوی روی نبی بحر عطایی است
ای جان به فدای تو علی اکبر لیلا
خوش آنکه نظر کرده به روی تو دلارا
هنگام ولادت همه جا ذکر و ثنا بود
هم زمزمه از خلق رسول دو سرا بود
روزی به سر دوش نبی جای حسین است
یا احمد دیگر به تمنای حسین است
بوسید دهان پسرش حجت یزدان
یاد آمدش از معرکه و وقعهٔ میدان
شد شبنم مولا به گل صورت اکبر
خواندش به اذان سنت نیکوی پیمبر
چارم قمر ماه نبی اکبر زیباست
شعبان خدا کنگره عرش معلاست
خورشید بپوشید چو دیبای زر اندود
از برکت پیدایش اولاد علی بود
به به چه علی حجت و سلطان ولایت
از عشق پدر نام پسر کرده حکایت
تا نام گرامیش علی گشت و مؤید
در صورت و خصلت شده مانند محمد
هر دیده به قدر اثر نور ببیند
تا شاخه ای از گلشن احباب بچیند
یا رب تو به تشریف علی اکبر لیلا
چشمان شریفت بنما بر رخ مولا
سید عبدالحمید شریفزاده