روضه خوانِ غروب منا

من گریه میکنم که تماشا کنی مرا
مانند طفل گمشده پیدا کنی مرا

حجت قبول دلبر احرام بسته ام
ای کاش در دعای خودت جا کنی مرا

با گریه کردن این دل من زنده می شود
دل مرده آمدم که تو احیا کنی مرا

اسباب زحمت تو شده این گدا ولی
هرگز مباد از سر خود وا کنی مرا

تو سفر دار گریه ی ماه محرمی
چشمی پر اشک میشوم اهداکنی مرا؟

بیت الحرام سینه زنان خاک کربلاست
دارم امید , مُحرم آنجا کنی مرا

همراه خویش زائر شش گوشه ام کنی
خاک قدوم اکبر لیلا کنی مرا

ای روضه خوانِ تنگِ غروب منا بیا
پرچم به دوش ماتم کرب و بلا بیا
قاسم نعمتی