سلطانِ رأفت

از دستهای تو گرفتم حاصلم را
از آستانِ قدس تو آب و گِلم را

سلطانِ رأفت هستی و گفتی از این صحن
بیرون نخواهم کرد هرگز سائلم را

حینِ ورودم در حرم می گفتی ایکاش
شیخ طبرسی دوست دارم دعبلم را

می آیم از آرامش ِ باب ٱلجوادت(ع)
قابل بدان پابوسیِ ناقابلم را

آقا گره افتاده در کارم…نگاهی…
حل کن تو را جانِ جوادت(ع) مشکلم را

فریاد خواهم زد شبی پایِ ضریحت
اینکه به عشقت در دو عالم مایلم را

بی سرپناهم٬ چند سالی می شود که
آورده ام دورِ حریمت منزلم را

اشکم تبسّم کرد و کردی نقش ِ بر آب
در صحنِ گوهرشاد٬ غم هایِ دلم را!

مرضیه عاطفی سمنان