منت از این خانواده هر کسی بهتر کشید
منت از این خانواده هر کسی بهتر کشید
درد طعنه از زبان این و ان کمتر کشید
تا در این خانه باشم ابرویم میدهند
در به در شد هرکسی که دست از دلبر کشید
باده ی هر ساغری قطعا نمی سازد به من
ساقی من باده را ازچشمه ی کوثر کشید
به خود من بود اگر از روضه غافل میشدم
مادرش روحی فداها کار از این نوکر کشید
باز دارند از حسینیه غنیمت میبرند
هرکه امد این سیاهی را به چشم تر کشید
فقر یعنی سینه ای خالی از عشق اهل بیت
عاشق ارباب دست از کیسه های زر کشید
جام اشک این دو ماهه دست بی بی زینب است
خوشبحال هر کسی امد و ان را سر کشید
هم بزرگ و کوچک و هم اوسط اینها علی ست
ذکر هو باید به عشق این همه حیدر کشید
مرغ دل یک بام دارد دو هوا , این روزها
باید از کرببلا سوی مدینه پر کشید
****
گریه کرد و آه سردی از دل مضطر کشید
ان که با انگشت زخمی لاله ای پرپر کشید
کوچه کوچه شهر پیغمبر سراسر ناله شد
تا شهید زنده ی زینب عبا بر سر کشید
روضه یعنی بعد روز واقعه با دست خود
نیزه ها را یک به یک از پهلوی اکبر کشید
روضه یعنی که عموی خوش قد و بالاش را
اربا اربا مثل طفل کوچکی در بر کشید
از خجالت اب شد در پیش چشمان رباب
هر زمانی که گریزش به لب اصغر کشید
روضه یعنی اینکه این اقا به چشمش دیده است
بی حیا دشداشه اش را تا زد و خنجر کشید
بعد از این در روضه اش قافیه کم می اورد
او پدر را از دل گودال خون بیرون کشید
روضه ام امشب اگر مکشوفه شد شرمنده ام
او خودش مرثیه هایم را به خاک و خون کشید
روضه یعنی دست های ناتوانش بین راه
خارها از دست و پای زخمی خواهر کشید
روضه یعنی هرقدم در پیش چشمان ترش
دست شومی از سر ایینه ای معجر کشید
روضه یعنی روضه های ناتمام محفلش
باز هم مرثیه هایش به شبی دیگر کشید
رشته کوه درد و غم را مثل زخم کهنه ای
روی دوش خسته اش تا لحظه ی اخر کشید
مو کنان , مویه کنان بر سینه و سر میزنیم
یک علی دیگری از خانواده پر کشید
علیرضا خاکساری