یابن العسکری

ما بین بچه‌های علی فرق نیست که
ترس یزیدیان همه “اصل ولایت” است

بر خاک می‌کشند تو را این حرامیان
این بی‌حیا شدن همه‌اش از لجاجت است

سیلی که می‌زنند به دیوار میخوری
محکم لگد زدن به تو از روی نفرت است

بس کن نزن, زمین و زمان می‌خورد به هم
نفرین کند که لرزه به ارکان خلقت است

رحمت بس است, رو کن از آن هیبت خودت…
نه…, صبر در قبیله‌ی حیدر وراثت است

ذکر لبم شده همه شب “یابن العسکری”
می‌آید آن‌که در پس اسرار غیبت است

از یُمن توست “سامره” شد “سُرّ مَن رَءآه”
سرداب سامرای تو “باب الاجابت” است

انگار غربت تو به پایان نمی‌رسد
سوغات سامرای تو تربت نه, غربت است

محمد کاظمی نیا