قرارِ قلب

خاطـرات من از رضـا این است
سفره ای که همیشه رنگین است
حُـبِّ سلطان اصالت دین است
سرنوشت غـلامْ شیـرین است
این دعـ‌ــا بی قرار آمـین است

به فـدایِ جـواد او جـانم

السَّلامْ ای قرارِ قلب وجود
ای خـداوند از شما خـشنود
هردلی شد به نامتان مسعود
حـق کـند دشمن تو را نابود
دارم عشقـَت میان تار و پود

من غلام جــــــوادِ سلطانم

تو نداری نظـیر و همـتایی
ردِّ پای عـلی و زهـرایی
نَفَس نابِ تو مسیحایی
وارث اشک و آه مـولایی
کُنج حجره غریب و تنهایی

روضه هایی عجیب می خوانم

مَحـْرمت خانه را جهنـّم کرد
همسرت سینه را پراز غم کرد
خون به قـلب تمام عالَم کرد
قصّه یِ مجـتبی مجسّم کرد
هرچه جُعده نمود اوهَمْ کرد

چه کند اُمّ‌‌ِ فضل!!!….حـیرانم

شد جواب محبّت تو عذاب
سوختی مثل جَدَّت امّا آب…..
نَرسید وُ شده دلِ بی تاب…
روضه خوانِ حسین و طفل رباب
دست و پا می زنی چُنان ارباب

یاد گـودال وُ سـم‌ِّ اسبانم

تـَهِ گـودال هر کسی آمد
ضربه ای بر غریب مادر زد
خنجر و تیر و نیزه… مشت و لگد
پیرمـردی عصا زده مـُمْـتد
غصّه یِ عمّه زینبت بی حـد

از غـمِ شاه تشنـه گـریانم

دَمِ آخر که می شوی بی حال
روضه خوانی به یاد قدِّ هلال
روضه یعنی حسین در گودال
آتش و معجـر و موی اطفال
پیکـر بی سری که شد پامال

ندبه خوان روی نیـزه قـرآنم

حسین ایمانی