شعر مدح و مناجات

خوب است روضه روضه ی ارباب بهتر است
از این جهت که گریه کُنِ روضه مادر است

باید که طفل اشک بیاید به گونه ام
وقتی که پلک , دست به سینه دم در است

شأنش ز حدِّ فکر و گمان ها فراتر است
وز هرچه گفته اند و شنیدیم, برتر است

عالَم اگر همه ز سبوی علیست, مست
امّا ز یک تجلّی او, ماتْ حیدر است

معنی آئینه و آب ای علی

شوق تمنای شهاب ای علی

حاصل عمر نبی ای شیرحق

ضامن فردای کتاب ای علی

تقدیر ما هجر است دوری میکشد ما را
باید صدا زد لحظه مردن مسیحا را

چشمان ما خیره بدست مردم دنیاست
خرج همه جز یار کردیم این تمنا را

بی مهر فاطمه دل ما ارزشی نداشت

بی اشک های او گل ما ارزشی نداشت

او مادرانه زحمت ما را کشیده است

بی باغبان که حاصل ما ارزشی نداشت

از پیمبر یا خدا درباره ی حیدر بپرس
یعنی از گوهرشناسان قیمت گوهر بپرس

معنی مرد خدا را نیمه شب از نخل ها
معنی شیر خدارا روز از لشکر بپرس

آسمان ساز , ملک ساز , کبوتر ساز است
دست بر هر ملکى که بزند پر ساز است

مادرى بود که در غالب دختر آمد
چون نمیخواست بفهمند پیمبر ساز است

ای مظهر کمال و درخشندگی حسین
من آمدم تا که کنم بندگی حسین
من بنده ی توأم به کسی رو نمیزنم
پیش کسی به غیر تو زانو نمیزنم

هر دم که یاد روی تو ای ماه می کنم
ریزم سرشک و ناله ی جانکاه می کنم

راه گلو گرفته ز اندوه بی حساب
من یک نفس برون به دو صد آه می کنم

غربت کشیده آشنایش فرق دارد
آهش, صدایش, گریه هایش فرق دارد

فهمیده هر کس ذره ای دوری چشیده
هجران زده حال و هوایش فرق دارد

بار ز گنه آورده ام اما به امیدی
من رو زده ام باز خدایا به امیدی

هم مسجد و هم هیئت و هم پای مناجات
مرغ دل من سرزده هر جا به امیدی

کمک کن این دلم ازاین سیاه ترنشود
از این که هست دلم پر گناهتر نشود

خدای من تو کمک کن که صاحب عصرم(عج)
خدا نکرده از این بی سپاه تر نشود