شعر مناجات با امام حسین در ماه رمضان

﷽سنگ بودم نظر فضه زرم گردانید
جلوه ای باز به طبع و هنرم گردانید

رحمت واسعه اش شامل احوالم شد
حضرت شمس “غلام قمرم” گردانید

مژه و اشک بیائید به استقبالش
نذر راه قدمش رفتگرم گردانید

رمضان و شب قدرم به علی وابسته ست
سائل شاه قضا و قدرم گردانید

حال که باطن العفو حسین بن علی ست
روضه را محور ذکر سحرم گردانید

خون دل خورده ام از پیروهن خونینش
دم افطار مرا خونجگرم گردانید

اربعین کنج خیابان حرم خوابیدم
باز امسال مرا در به درم گردانید

مثل پروانه که چرخید به دور سر شمع
کاش تابوت مرا دور حرم گردانید

خیمه سوزان حرم خیمه ی دل را سوزاند
وسط تعزیه اش شعله ورم گردانید

قاتلش گفت چرا تیغ گلو را نبرید؟!
با لب تشنه خودش گفت برم گردانید….

شمر هم با لگد آخر تن اورا چرخاند
تا ابد خاک عزا را به سرم گردانید

رضا قربانی