مُهر عبد فاطمه

هر کسی با نیت خالص به هیئت می رود
سمت هیئت نه… به واقع سمت جنت می رود

می شود بال ملائک سنگ فرش راه ما
فاطمیه هر کسی دنبال خدمت می رود

سقف روضه انتهایش می رسد تا پای عرش
پس دعای بین روضه تا اجابت می رود

پشت در سائل یقینا ارزشش بالاتر است
پشت در سائل به امیّد شفاعت می رود

می چکد اشک از نگاه و می رود حبّ گناه
روسیاه اینجا بیاید با طهارت می رود

خادم هیئت وقارش بیشتر از هر کسی است
هر که می آید به هیئت با ابهت می رود

ناله اینجا می زنیم محشر به ما سر می زنند
پس حواله های روضه به قیامت می رود

فاطمه شخصا می آید دستگیری می کند
بعد از آنکه شد خیال خلق راحت , می رود

مُهر عبد فاطمه بر من که باشد راحتم
چون که محشر هر که دنبال ضمانت می رود

فاطمیه گریه کن به دست بوس مادرش…
بعدِ هر شب روضه مِن باب عبادت می رود

فاطمه راضی که باشد گریه کن با روی باز….
جان به کف در جبهه دنبال شهادت می رود

هر چه گشتم واژه ای مانند ” مادر” نیست نیست
در دل ما مِهر مادر با محبت می رود

این دهه از کربلا سمت مدینه آمدیم
چون که عاشق از زیارت به زیارت می رود

محمد سعید طالبی