شُکرِ خدا

شُکرِ خدا که مستِ خُمِ شاه خیبریم
تحتِ لِوای حضرتِ ساقی کوثریم
ما جان گرفته از دمِ مولایِ قنبریم
زهرا دُعا نموده که پابست حیدریم

ما حیدری شدیم و شرف شد از آن ما
وقفِ علی و فاطمه شد خانِدان ما

این افتخارمان شده وقف ولا شدیم
از خادمین درگه آلِ عَبا شدیم
مهمان خانواده ی خَیرالوَری شدیم
دور از همه پلیدی و اهل خدا شدیم
بی شک اگر که نزدِ خدا فوق العاده ایم
مدیونِ لطف بی حد این خانواده ایم

حیران شده قلم زشکوهِ مقامشان
دارویِ دردِ خلق خدا گشته نامشان
آقا بود میان دو عالم غلامشان
آزاده گردد آنکه بیفتد به دامشان
ما زین سبب میان دو عالم سرآمدیم
زیرا گدای درگه آل محمدیم

مُشکل گشای هرمَحَن است نام اهل بیت
ولله بهترین سخن است نام اهل بیت
آری صفای هر چمن است نام اهل بیت
محبوب حیِ ذوالمنن است نام اهل بیت
از فیض نامشان همه عالم معطر است
نقش جمالشان تک و زیبا و برتر است

این خانواده چشمه ی جود و سخا بود
دنیایی از محبت و فضل و عطا بود
تنها ره !! رسیدن مان تا خدا بود
باب نجات ما زدل هر بلا بود
حلال مشکلات بشر در دو عالم اند
این خانواده خرد و کلانش معظم اند

باید به وقت مدحت ایشان وضو گرفت
مستانه شد همیشه می از این سبو گرفت
دنبالشان فتاده و صد آبرو گرفت
بی شک توان ز رافتشان آرزو گرفت
با این صفات عالیه دیگر چه غم خوریم
وقتی که نان ازین یم جود و کرم خوریم

اعجاز بی عدد رسد هردم ز سوی شان
رشک ملک بود به مقیمان کوی شان
پیدا شود خدای تعالی ز روی شان
آری زبانزد است همه جا خلق و خوی شان
با یک نگاهشان غم عالم دوا شود
خاک از قدومشان گذرد کیمیا شود

با یک نظر ز جانب شان حل مسائل است
این قطره ای از این یم خیر الفضائل است
تنها دلیل دلخوشی قلب سائل است
با نام نوکری در این خانه نائل است
شکر خدا که من ز گدایان این درم
آری محب حیدر و اولاد حیدرم

رضا آهی