شعر وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)

ری قبله گشته با حرم سیدالکریم
عزت گرفته با قدم سیدالکریم

عقده گشای قبر خراب حسن شده
صحن و سرای محترم سیدالکریم

همین که راه نَبَـستی به روی من… ممنون
همین که ذکرِ لبم شدحسن حسن ممنون

همیـن که پایِ عـَلـَم با نـوایِ یا حـیدَر
اجازه دادی وُ وٰاشد لب وُ دهـن ممنون

ای آنکه زیباتر ز پرواز نسیمی

باخاکِ زیرِ پای خود هستی صمیمی

مثل حسن تفسیر ذکر ِ «یاکریمی»

مشهور در عالم به شاه عبدالعظیمی

السلام ای عم ختم المرسلین
السلام ای حامی والای دین

سرور جمع شهیدان احد
شیر حق بعد از امیر المومنین

سالیانی ست که بر قبله ی ری رو کردم
دست من نیست , به احسان شما خو کردم

هر سلامی به تو دادیم , حسن داده جواب
بی سبب نیست که در صحن تو هوهو کردم

همیشه حـال مرا خـوب کرده نازِ نگاهت
همیشه دست گدا را گرفته ای سر راهت

فدای اینـهمه لطـف و وفـا ومعـرفت تو
فدای سینه یِ سرخ و کبود وشال سیاهت

تا که پایم به این حرم وا شد
غصه از روی سینه ام پا شد
درد بی دردی ام مداوا شد
طبع خشکیده ام شکوفا شد

ای دلنواز, دلبرم ای سیدالکریم
مسکین لطف این درم ای سیدالکریم
در سر خیال روی تو آب است و دانه ام
بر بام تو کبوترم ای سیدالکریم

تو چه کردی که تو را نام نهادند: کریم
مثل بابات حسن , مرتبه دادند: کریم

تو چه کردی که همه در عوض کرب و بلا
به روی خاک حریم تو فتادند , کریم

آمده عشق را کند اثبات
مردی از خانواده ی سادات

حسنی زاده ای جلیل القدر
ساقیِ باده ای جلیل القدر

هیچ کَس نیست , به این سادگی ارباب شود
مرهمِ زخمِ دلِ نوکرِ بی تاب شود…

هر که از مردمِ این شهر , گرفتار شود
مطمئنّاً ز سَرِ خوانِ تو سیراب شود

ری قبله گشته با حرم سیدالکریم

عزت گرفته با قدم سیدالکریم

عقده گشای قبر خراب حسن شده

صحن و سرای محترم سیدالکریم