سیزده شب با تو بودم از سرِ شب، تا سحر یاد تاریکیِ قبرم بودم هرشب تا سحر

سیزده شب با تو بودم از سرِ شب, تا سحر
یاد تاریکیِ قبرم بودم هرشب تا سحر

دیدم آلوده تر از من بینِ خوبان تو نیست
ناله بر احوال خود کردم مرتب تا سحر