کوه، سنگی است به زیر قدم ثارالله
بحر موجی است ز امواج یم ثارالله
می‌شود بیمه ی عباس هر آنکس یکبار
بشود سایه نشین علم ثارالله
بهمن ترکمانی
بسیار گریه کرد برای تو مادرم
حالا میان روضه از او نام می برم
خیلی به روضه های شما بود معتقد
تاکید داشت هم به منو هم برادرم
گوشه ی خرابه مهمون منی
پریشونتم پریشون منی
دندونای خودتم شکسته باز
نگرون من و دندون منی!؟