شعر پدر

چون کودکی

روزی گر ازاین کوچه گذار پدرم را
بینم , بکنم سرمه غبار پدرم را

دیری است که ناخواسته می جویم از این شهر
چون کودکی افسرده کنار پدرم را

دکمه بازگشت به بالا