علمدار

دارم به لب همچون رطب نام تو را ای مه‌جبین
بس‌که ادب میر عرب داری تو از ام‌البنین

امشب رسیدم محضرت شاید تو را پیدا کنم
شاید کمی اذنم دهی با تو کمی نجوا کنم

این پهلوان با وفا آخر زمین خورد

قطعا در آن ثانیه که اکبر زمین خورد 

من که شنیدم تیر تا بر مشک او خورد

از شرم  روی مادر اصغر زمین خورد